كارمند ياشاييشي! شعر طنز ملمع از حمید آرش آزاد
چيخاردينبندهنيياددان، چوخالميشايشدهمشكل، ها...!
«الا يا ايّهاالساقي! ادر كأساً وَ ناولها»
ملامت ائتمهكي، من كارمند اوْلدوم جوانليقدا
«كه عشق آسان نمود اول، ولي افتاد مشكلها»
بير آزجا آرتيراندا آيليغا، تئز يازدي مطبوعات
«نهان كي ماند آن رازي كز او سازند محفلها؟!»
ايلي، باشدان- باشا، ازبسكي بايرامليق سؤزو اؤلدو
«زتاب جعد مشكينش چه خون افتاد در دلها!»
سيزه هر آيدا بوْل «پاداش»، بيزه هر ايلده بير آزجا
«كجا دانند حال ما سبك باران ساحلها؟!»
اگر استخدام اوْلدون، آجليغا- چيلپاقليغا اؤيرهن
«كه سالك بيخبر نَبُوَد ز راه و رسم منزلها»
اجاري ائوده، انسان ايستهييركي ائيلهسين عادت
«جرس فرياد ميدارد كه: «بر بنديد محملها!»
بيزه هم تجربه، هم خواجهنين شعري دئيير هرگون:
«متي ماتلقَ مَنِ تَهوي دعِالدنيا واهملها»
«حضوري گر همي خواهي، از او غايب مشو «حافظ»!
سنينطبعينبولاغيندانداديب «آرش»ده سو، حافظ!